Bir nefes alırız ve geri veririz, bir yaşam ödünç alırız ve geri veririz, yaşam sırasında bize eşlik eden bedenimizi de geri veririz. Doğa, ödünç vermek ve en nihayetinde geri alarak tekrar ödünç vermek üzerine bir dönüşüm yaşatır.
Ödünç aldığımızı, bizim zannetmek yanılgı tuğlaları ile duvarlar inşa ettirir. Duvarlardan etrafımızı görememeye başlarız. Oysa hayatın bize sunduğu cömertlik paylaşmayı işaret eder. Hayattan edindiklerimizi, tekrar hayata geri verme bilgeliğine sahip oluncaya kadar, içimizdeki o tarif edemediğimiz eksiklik ile yaşarız.

Geri vermeyi tattığımız an bir hoşluk dolaşmaya başlar, çoğalmaya ve doygunluğa yürümeye başlarız. Ve yaşatmaya başlar geri vermek. Hayatın emanetini taşımaya, tıpkı yolunda akan bir su gibi…

Bilgi hazinelerimizi paylaşalım, sonra belki yaşamsal ögeleri. Geri verelim hayatın bize edindirdiklerini, daha çok geriveren oldukça, ne aç kalacaktır, ne yalnız, ne mutsuz. Geriverenler çoğaldıkça, umutsuzluk azalır, düşmanlıklar azalır, kaygılar azalır, korku azalır ve kötülük beslenemez olur. Geriverenler çoğaldıkça, mutluluk artar, sevmek hatırlanır, yaşam sencil bir anaforla beslenir güzelleşir.

Sevginin nefretten, vermenin almaktan, paylaşmanın sahiplenmekten daha çok sevildiği günler dileğiyle.